Kâşgarî Dergâhı Bahçesinde 1845 Tarihli Bir Taştaki Enfes Şiir

 

 Lâ ilâhe İllallâh

Bekâ mülküne ey şâhım bu meşhed tahtgâh oldu
Başımda Nakşibendî efseri zerrîn külâh oldu

Ey Şâhım, bu kabir bana, sonsuzluk aleminin taht yeri oldu
Başımda da Nakşibendî tâcı altın bir külah gibi oldu

Vukûf-i kalble iksîre meylim yoğdu âlemde
Tevekkül ile istiğnâ cihânda intibâh oldu

Kalbin sırlarına vakıf olmak yolundan önceden haberim yoktu
Allah’a tevekkül ve cihandan gönlü çevirme bana bir uyanış oldu

Sefer kıldım vatandan hûş-der-dem ile dalmışken
Refîkim Hazret-i Kur’ân delâil-i harc-ı râh oldu

Her nefesimi Allah’ı hatırlayarak alıp vermeye dalmışken yolculuğa çıktım
Bu çıktığım yolculukta arkadaşım ve azığım Hazret-i Kur’ân oldu

Bi-hamdülillâh cihânda pâdişâhdan minnettim bitti
Gam-ı dünyâ ferâmûş künc-i vahdet cilvegâh oldu

Allah’a çok şükür ki artık padişaha minnet duymaklığım bitti gitti
Dünya sıkıntıları unutuldu, vahdet köşesi görünülen yer oldu

Alıp gönlüm cihândan zikr ile tevhîde meşgûl iken
Yetişdi sırr-ı zikrullâh “nidâ-yı Küll” hitâb oldu

Gönlümü bu dünya düşüncelerinden alıp zikr ile tevhîde meşgul iken
“Küll-i Nefsin zâikatü’l-Mevt” nidâsı hitâb olundu ve zikrullahın sırları yetişti

Sâbıkan attârlar kethüdâsı Hâcı Abdî Ağazâde
Merhûm ve mağfûr Muhammed Tâhir Efendi rûhiçün Fâtiha

Fî 14 Rebîülevvel Sene 1261
[23 Mart 1845]

 

Latinize ve İzah: @emiralidemirel